سکوت مذبوحانه و حقارت‌آمیز رافائل گروسی در برابر هدف قرار گرفتن تأسیسات هسته‌ای ایران توسط رژیم متوحش و اشغالگر صهیونیستی کماکان ادامه دارد. این نخستین‌بار در تاریخ آژانس است که یک هجمه نظامی به تأسیسات هسته‌ای یک کشور عضو آژانس و ان‌پی‌تی از سوی مدیرکل این مجموعه نادیده انگاشته می‌شود. درهرحال از گروسی بیش از این نیز انتظاری نیست!
رافائل گروسی، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در دومین نشست اضطراری شورای امنیت درباره حمله دشمن صهیونیستی به ایران اذعان کرده است حملات به تأسیسات هسته‌ای در جمهوری اسلامی ایران، منجر به کاهش شدید سطح ایمنی و امنیت هسته‌ای در این کشور شده است هرچند تاکنون این حملات منجر به انتشار مواد رادیولوژیکی در سطحی که مردم را تحت تأثیر قرار دهد نشده‌اند، اما خطر بروز چنین رخدادی کاملاً وجود دارد.
گروسی در مواضع خود به‌گونه‌ای از یک «تجاوز آشکار» سخن می‌گوید که گویا چنین پدیده‌ای طبیعی و عادی بوده و اکنون باید صرفا به فکر صیانت از تبعات رادیولوژیک و بیولوژیکی آن بود!
گروسی سریعا از «عامل وقوع بحران» می‌گذرد اما در خصوص نتیجه آن به ابراز عقیده می‌پردازد!
گروسی در نشست اخیر شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز حاضر نشد کمترین جمله‌ای در محکومیت اقدام رژیم منحوس صهیونیستی در هدف قرار دادن «سایت خنداب» و «سایت نیروگاه نطنز» بیان کند تا مبادا خاطر ترامپ و نتانیاهو (به‌عنوان حامیان اصلی وی در آژانس) مکدر شود!
همان‌گونه که اشاره شد گروسی خود بخشی از پازل جنگ علیه جمهوری اسلامی ایران بوده و ازاین‌رو سکوت وی در برابر حملات توحش آمیز رژیم صهیونیستی نیز به دلیل علقه وی به جریان سلطه چندان تعجب‌برانگیز نیست! حتی گروسی علاقه‌ای نسبت به رعایت ظواهر دیپلماتیک، آن‌هم به‌عنوان مدیرکل یک سازمان مثلا بین‌المللی ندارد.
واقعیت امر این است که گروسی خود را همچنان به واشنگتن و تل‌آویو بدهکار می‌داند.
او به‌خوبی می‌داند که اصل حضور وی در رأس معادلات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پس از مرگ مشکوک آمانو محصول لابی‌های پشت پرده ترامپ و نتانیاهو (که در آن زمان نیز در رأس معادلات سیاسی واشنگتن و تل‌آویو حضور داشتند) صورت گرفت. ضمن آنکه مهم‌ترین معیار حمایت شیاطین از گروسی، نقطه‌نظر کلان وی در تقابل مطلق با بهره‌مندی جمهوری اسلامی ایران از صنعت هسته‌ای و توان غنی‌سازی بوده است.
شکایت اخیر کشورمان از گروسی به سازمان ملل متحد،اگرچه به سبب ساختار نامتوازن و غیرحقوقی شورای امنیت سازمان ملل متحد راه به‌جایی نخواهد برد اما سندی محکم و تاریخی دال بر چگونگی بازی وقیحانه وی در زمین واشنگتن و تل‌آویو محسوب می‌شود.
منبع: روزنامه رسالت، یکشنبه 1 تیر 1404