به گزارش نسیم شرق ، وحید جعفریان مدیرکل دفتر امور بیابان سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور در حاشیه آغاز عملیات مالچ پاشی در بخش نگین کویر فهرج گفت: تثبیت شن‌های روان یکی از دغدغه‌های مردم این منطقه و یکی از موانع توسعه منابع انسانی در این عرصه از دیرباز است.
او افزود: منطقه فهرج یکی از بحرانی‌ترین عرصه‌های فرسایش بادی و ماسه‌های روان است و هر بار شاهد بسته شدن راه‌های روستایی مردم این منطقه هستیم و تعداد زیادی نیز به واسطه بیماری‌های تنفسی و چشمی به مراکز درمانی مراجعه می‌کنند.
جعفریان با اعلام اینکه کشاورزی مردم ممکن است با یک طوفان شن نابود شود، تصریح کرد: یکی از مهم‌ترین ایستگاه‌های بیابان زدایی در کشور در همین منطقه است.
او با اشاره به اینکه ما در ستاد سازمان، طیف وسیعی از روش‌های همزیستی با اکوسیستم مناطق بیابانی را در دستور کار داریم، بیان داشت: موضوع تثبیت ماسه‌های روان تنها در شرایطی که حقیقتاً منابع زیست انسانی و اقتصادی در خطر جدی است تحریک می‌شود.
مدیرکل دفتر امور بیابان سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور گفت: در این رابطه انواع خاک پوشه‌ها، انواع روش‌ها و تل‌های رسوب گیر که اهدا کننده این تکنیک همین استان است، صورت می‌گیرد.
جعفریان افزود: ما پروژه مالچ پاشی را با ملاحظات متعددی در دستور کار داریم و کمتر از یک درصد اکوسیستم بیابانی اجرای این عملیات قرار می‌گیرد و 99 درصد این عرصه‌ها یا با روش‌های دیگر و یا با ملاحظات کامل تنوع زیستی و مباحثی که حقیقتا برای ما ارزشمند هستند، مدیریت می‌شود.
او تصریح کرد: امسال ما با همکاری سازمان حفاظت محیط زیست، عرصه‌هایی را که صرفاً از نظر اینکه به شدت خسارت زا هستند و مردم منطقه را وادار به مهاجرت می‌کنند و بسیاری از پیامد‌های اقتصادی و اجتماعی و حتی ملاحضات امنیتی از این حوزه شامل بشود، طرح مالچ پاشی را انجام می‌دهیم.
مدیرکل دفتر امور بیابان سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور گفت با اشاره به نام گذاری امسال از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی به نام سال "تولید، پشتیبانی‌ها و مانع زدایی‌ها" بیان داشت: قطعا فعالیت‌های مقابله با بیابان زدایی یکی از زیربنایی‌ترین فعالیت‌ها برای استمرار تولید و رفع موانع است.
جعفریان افزود: این کار نیاز به یک عزم جدی است و خوشبختانه اعتبارات بیابان زدایی رشد چشمگیری داشته است.
او تصریح کرد: یکی از رویکرد‌های جدی ما اقدامات مشارکتی است تا عرصه‌هایی که احیا می‌شود، به دست خود مردم محلی سپرده شود و در حقیقت مردم ضمن حفاظت از این عرصه‌ها، زنجیره تولید و اقتصاد خودشان را در عرصه‌های احیا شده داشته باشند.